Valley of beauty - A flash back.

I was cleaning up my hard-disk yesterday night and accidentally found a folder which had bloom of flowers. 2009 April is when we clicked them. Skagit valley was the destination.

Okay let me drop in more details as I recall.

It was early spring of 2009. The year I was in the states , Seattle to be precise. Having heard of the various attractions in and around Seattle what got me hooked was the famous Tulip festival.This festival has been around from about 30 years now. It definitely inspired me. As soon as I got to know that, we, a group of 5 friends would head out to these fields of tulips over the weekend, I was filled with joy.[Actually I would be overly enthu on any of the trips we have made during the stay in US].

It was a plan for the Sunday. I was the most excited of the lot. A friend had it all planned - the route, the rented car, the festival timings etc. I typed in the "Skagit Valley + Tulip festival" on my laptop. As I hit enter there were thousands of results returned. Images of tulip bulbs and the blooms got me flabbergasted. I could not resist anymore. Wanted to be there in the seemingly endless rows of color fields, capture that moment for the years to come so that I relish the memories gone by. [I had imagined myself running with my dupatta in the vast areas of tulip bloom, as seen in the bollywood movies :) ha ha ha ~ IMDB effect I guess].

The varities of tulips is far from ones imagination. They range from a combination of white and red to a violet and yellow. The shapes go from a simple single layered bulb to the multilayered streaked cup bloom.It was a lovely sight to have witnessed.

If any of you around that part of the country during April please do make a visit to these acres of Tulips and I'll bet that you'd wish not to come back forever.The festival is month long event mostly, the month of April is when it is hosted. This valley is visited by thousands of people from all parts of the world every year. I am glad I am one of them.This event marks to showcase the Skagit valley agriculture. Its not just the tulips, we also have the daffodils and iris fields too.

Here are some of those lovely flowers to soothe your eyes.




@ the Dental Clinic.

Couple of weeks ago I drank some cold cola and felt a nerve killing sensation in one of my left upper molar teeth. Had been neglecting this dental condition for quite some time and I could not resist it anymore. So I decided walking upto the dental clinic nearby which I often visited while I underwent the RCT[For those who don't know what an RCT is - Its root canal treatment. They drill into your decayed tooth , fill it with a binding cement and in some cases place a cap of silver or gold or enamel.] The dentist there, gets her job done very smoothly and before you could realize she is finished with her job of cleansing, drilling, filling and polishing.

That particular day, doctor was already attending a patient and there was another lady waiting in the queue. I chose to sit near the entrance next to a pile of books. I picked one and started enhancing my knowledge on oral hygiene. A kid walked in with its mother. I pushed myself to the corner providing him some space to sit. He was special, a kid with down syndrome. He was bubbly, lively and enthusiastic. I kept the book down and engaged the rest of my waiting time with the new friend of mine. Oh yeah he considered me as a friend and I was more than glad when he said " Who are you? Are you my friend?" I said "yes". The smile on his face was worth a million. His mom had a smile too. She proudly said "He is a special kid of mine". He is close to 9 years now and can do most of his work on his own". I loved the positivity she was pouring in. I joined the conversation. He was attracted to the gadget in my hand. I opened up my gallery of random pictures. He was able to recognise most of the local animals - cats, dogs, cows, buffalo that were stored At the end of the slide show I opened up the Angry birds game to get him into an interesting mood. He loved the way the birds flew, each time he hit the boulders and as they crashed he jumped with joy. The next 10-15 minutes went by and we were two nice buddies. I let him go ahead of me for the doctor's visit. It was just a consultation the lady had told.

After my new friend waved a goodbye I went in and got a minute cavity fixed and filled, before I left the clinic. Each day is a new chapter in my life and this was an eye opener ~ Finding joy in simple deeds.

ಒಂದು ಜೋಡಿ - ಆಸೆಯೋ ನಿರಾಸೆಯೋ ! ಅ೦ತಿಮ ಭಾಗ ೮

ಈ ಧಾರಾವಾಹಿಯ ಎಲ್ಲಾ ಕಂತುಗಳು ಕೇವಲ ಕಾಲ್ಪನಿಕ.ಇದರಲ್ಲಿ ಬರುವ ಪಾತ್ರಗಳು ಸನ್ನಿವೇಶಗಳು ಕೇವಲ ಕಾಲ್ಪನಿಕ.

ಪ್ರಭವ್ ಸ್ವಾತಿ ಮತ್ತು ಕ್ರಿಶನ್ ರನ್ನು ಪ್ರಿಯ ಇದ್ದ ವಾರ್ಡಿಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಬಂದನು . ಅಲ್ಲಿ ಪ್ರಿಯಾಳಿಗೆ ಆಕ್ಸಿಜೆನ್ ಮಾಸ್ಕ್ ಹಾಕಿದ್ದರು . ಅವಳು ಜೋರಾಗಿ ಉಸಿರಾಡುತಿದ್ದಳು. ಅವಳ ತಂದೆ ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ನಿಂತಿದ್ದರು .ಡಾಕ್ಟರ್ ಹಾರ್ಟ್ ಬೀಟ್ ಚೆಕ್ ಮಾಡ್ತಾ ಇದ್ರು. ಕ್ರಿಶನ್ ಗೆ ಪ್ರಿಯಾಳನ್ನು ಈ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ನೋಡಿ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ನೀರು ತುಂಬಿತು. ಸದಾ ನಗುಮುಖದಿಂದ ಹಾರಡಿಕೊಂಡಿದ್ದವಳು ಇವತ್ತು ಈ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಶಾಂತವಾಗಿ ಹಾಸಿಗೆಯಲ್ಲಿ ನೋಡಲು ಕ್ರಿಶನ್ ನ ಹೃದಯ ತುಂಬಿ ಬಂತು. ಸ್ವಾತಿ ಅವನ ಕೈ ಹಿಡಿದು ಸಮಾಧಾನಿಸಿದಳು. ಪ್ರಿಯಾಳ ಹತ್ತಿರ ಹೋಗಿ ಕ್ರಿಶನ್ ಒಮ್ಮೆ ಅವಳೊಡನೆ ಮಾತಾಡಬೇಕೆಂದು ಬಯಸಿದ.

ಕ್ರಿಶನ್: "ಪ್ರಭವ್ ಏನಾಯಿತು ಪ್ರಿಯಾಳಿಗೆ?" ಎಂದು ಅಳುತ್ತಲೇ ಕೇಳಿದ

ಪ್ರಭವ್: "ಕ್ರಿಶನ್ ಸಾರೀ, ನಂಗೆ ವಿಷ್ಯ ಮೊದಲಿಂದಲೂ ತಿಳಿದಿತ್ತು. ಆದ್ರೆ ಪ್ರಿಯಾ ನನ್ನ ಹತ್ರ ಮಾತು ತೊಗೊಂಡಿದ್ಲು, ನಿನಗೆ ಏನೂ ಹೇಳಬಾರದು ಅಂತ ..."

ಕ್ರಿಶನ್ : "ಏನು ಅಂತ ಈಗಲಾದರು ಹೇಳೋ . ಪ್ಲೀಸ್ ..."

ಪ್ರಭವ್ : "ಏಕ್ಷಾಮ್ಸಿನ ಕಡೇ ಪೇಪರ್ ಹಿಂದಿನ ದಿನ .. ಅವತ್ತು ಪ್ರಿಯಾ ಹಾಸ್ಟೆಲ್ ನಲ್ಲಿ ಓದ್ತಾ ಕೂತಿದ್ದಾಗ ಇದ್ದಿಕಿದ್ದಹಾಗೆ ಎದೆ ನೋವು ಸ್ಟಾರ್ಟ್ ಆಯಿತು . ಏನೋ ಗಾಸ್ಟ್ರಿಕ್ ಇರಬೇಕು ಅಂತ ಅಂದುಕೊಂಡಳು. ಆದರು ಅವಳ ತಂದೆ, ಡಾಕ್ಟರ್ ಗೆ ಒಮ್ಮೆ ತೋರಿಸಿ ಬಾರಮ್ಮ ಎಂದು ಹೇಳಿದರು . ಅದರಂತೆ ಇದೇ ಸಾನ್ವಿ ಹಾಸ್ಪಿಟಲಿಗೆ ಬಂದು ಚೆಕ್ ಅಪ್ ಮಾಡ್ಸಿ ಹೋದಳು. ಕಡೇ ಏಕ್ಸಾಮ್ಸಿನ ದಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಅವಳು ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಇನ್ನೇನು ಹೊರಡಬೇಕೆ೦ದಿದ್ದಾಗ ಡಾಕ್ಟರ್ ಜಿತಿನ್ ಇಂದ ಕಾಲ್ ಬಂತು. ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಹೋಲ್ ಇದೆ. ಇವಳಿಗೆ ತಕ್ಷಣ ಆಪರೇಷನ್ ಮಾಡಬೇಕು. ಆಪರೇಷನ್ ಮಾಡಿದರೂ ಇವಳು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಗುಣವಾಗುತ್ತಾಳೆ ಅನ್ನೋ ಗ್ಯಾರಂಟೀ ಇಲ್ಲ ಅನ್ನೋದು ಇವಳಿಗೆ ತಿಳಿಸಿದರು . ಇವಳು ನಿನ್ನ ಹತ್ರ ತನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ವಿಷಯ ಹೇಳುವ ಬದಲು ಸುಳ್ಳು ಕಥೆಯನ್ನ ಕಟ್ಟಿ ನಿನ್ನ ಸಂತೋಷಕ್ಕಾಗಿ ನಿನ್ನಿಂದ ಬಲು ದೂರ ಹೋದಳು. ಇವಳಿಗೆ UK ನಲ್ಲಿ ಆಪರೇಷನ್ ಮಾಡಿದರು. ಆದರೆ ಈಗ ..."

ಕ್ರಿಶನ್ : " ಈಗ ಏನೋ .. ಆಪರೇಷನ್ ಸುಕ್ಸೆಸ್ಸ್ ಆಯಿತಲ್ವಾ?"

ಪ್ರಭವ್ : "ಪೂರ್ಣ ಸುಕ್ಸೆಸ್ಸ್ ಆಗಿಲ್ಲ ..  ಈಗ ಅವಳು ಕ್ರಿಟಿಕಲ್ ಕಂಡಿಶನ್ನಲ್ಲಿ ಇದ್ದಾಳೆ. ನೀನು ಹೋಟೆಲ್ ನಲ್ಲಿ ನೆನ್ನೆ ಸಿಕ್ಕಿದ ವಿಷ್ಯ  ರಾತ್ರಿ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ಬಂದು ಅವಳಿಗೆ ಹೇಳಿದ್ದೆ. ತುಂಬಾ ಸಂತೋಷ ಪಟ್ಲು. ನಿನ್ನ ಒಮ್ಮೆ ನೋಡಬೇಕು ಅಂತ ಆಸೆ ಪಟ್ಲು. ನಾನು, ಸರಿ ಶನಿವಾರ ಸಿಗ್ತೀನಿ ಅಂತ ಹೇಳಿದ್ದಾನೆ ಕರ್ಕೊಂಡು ಬರ್ತೀನಿ, ಅಂತ ಹೇಳಿದ್ದೆ .. ಆದ್ರೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಅಂಕಲ್ ಫೋನ್ ಮಾಡಿದ್ರು. ಇಲ್ಲಿ ಬಂದು ನಿಂಗೆ ಮೆಸೇಜ್ ಮಾಡಿದೆ ಕಣೋ."

ಕ್ರಿಶನ್ : "ಒಹ್ ಪ್ರಿಯಾ. ಯು ನೆವರ್ ಚೇ೦ಜ್ಡ. ಯಾವಾಗಲು ಬೇರೆಯವರ ಸುಖದ ಚಿಂತೆ ಮಾಡ್ತಾ ಇದ್ದೆ."


ಪ್ರಿಯಾಳ ಕೈ ಬೇರೆಳನ್ನ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಹಿಡಿದು ಒಮ್ಮೆ ಮೆಲುದನಿಯಲ್ಲಿ "ಯಿಪ್ಪೀ , ಪ್ಲೀಸ್ ಒಂದು ಸರ್ತಿ ನನ್ನ ನೋಡು, ಮಾತಾಡು. ನಿನ್ನ ಕಿಸ್ಸಿ ಬಂದಿದ್ದೀನಿ ."

ಪ್ರಿಯ ಕಣ್ಣು ತೆರೆದಳು. ಕಷ್ಟ ಪಟ್ಟು "ಕಿಸ್ಸಿ. ವಾಟ್ ಅ ಸರ್ಪ್ರೈಸ್ "? ಎಂದಳು

ಕ್ರಿಶನ್ :"ಯಿಪ್ಪೀ .. ಏನ್ ಇದು. ನಾನು ಇಷ್ಟು ನಿನಗೆ ದೂರ ಆಗಿಬಿಟ್ನ.. ಯಾಕೆ ಹೀಗೆ ಮಾಡಿದೆ."

ಪ್ರಿಯ : "ಹೇ ಪ್ರಭವ್, ಎಲ್ಲಾ ಹೇಳ್ಬಿಟ್ಯಾ. ನೀನೊಬ್ಬ.. ಸ್ವಾತಿ ಎಲ್ಲಿ. ಕರ್ಕೊಂಡು ಬಂದಿಲ್ವಾ ಕ್ರಿಶನ್ ?"

ಹಿಂದೆ ನಿಂತಿದ್ದ ಸ್ವಾತಿ ಕ್ರಿಶನಿನ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಬಂದು ನಿಂತಳು. "ಪ್ರಿಯ,  ಸ್ಟ್ರೈನ್ ಮಾಡ್ಕೋಬೇಡಿ. ನಾನು ಇಲ್ಲೇ ಇದ್ದೀನಿ . " ಅಂತ ಹೇಳಿದಳು.

ಪ್ರಿಯ:" ಒಹ್ ಸ್ವಾತಿ. ಯು ಆರ್ ಬ್ಯೂಟಿಫುಲ್ ಅಂಡ್ ಲಕ್ಕಿ ಟೂ ."

ಸ್ವಾತಿ:" ಥಾಂಕ್ ಯು ಪ್ರಿಯಾ. ಐ ಅಂ ಲಕ್ಕಿ ಟು ಮೀಟ್ ಯು"

Dr ಜಿತಿನ್ : " ಪ್ಲೀಸ್ ಪ್ರಿಯಾಳಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ರೆಸ್ಟ್ ಬೇಕು. ಎಲ್ಲರೂ ದಯವಿಟ್ಟು ಹೊರಗೆ ಹೋಗಿ. ಲೆಟ್ ಶೀ ಸ್ಲೀಪ್." ಎಂದು ಹೇಳಿದರು .

ಪ್ರಿಯ: "ಡಾಕ್ಟರ್ , ಕ್ರಿಶನ್ ಹತ್ರ ಒಂದೆರಡು ನಿಮಿಷ ಮಾತಾಡಬೇಕು."

Dr ಜಿತಿನ್:"ಓಕೆ ಎರಡೇ ನಿಮಿಷ ಡಿಯರ್. ಇಂಜೆಕ್ಷನ್ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದೀನಿ. ಆಮೇಲೆ ಮಲ್ಕೊಬೇಕು."

ಪ್ರಿಯ : "ಶುಅರ್ ಡಾಕ್ಟರ್"

ಎಲ್ಲಾರು ಹೊರಗೆ ಹೋದರು. ಸ್ವಾತಿ ಹೊರಟಾಗ ಪ್ರಿಯಾ ಅವಳ ಕೈ ಹಿಡಿದು ಅಲ್ಲೇ ಇರಲು ಸನ್ನೆ ಮಾಡಿದಳು.

ಪ್ರಿಯ:"ಕ್ರಿಶನ್ ನಾನು ನಿನ್ನ ಇಷ್ಟ ಪಟ್ಟಿದ್ದರೂ ನಿನ್ನ ಜೊತೆ ಬಾಳುವ ಅವಕಾಶ ದೊರೆಯಲಿಲ್ಲ.ನೀನು ಸುಖವಾಗಿರಬೇಕೆಂದು ನಾನು ನಿನ್ನಿಂದ ವಿಷಯ ಮುಚ್ಚಿಡ ಬೇಕಾಯಿತು .ನನ್ನ ಕ್ಷಮಿಸು. ನೀನು ಸ್ವಾತಿಗೆ ಎಲ್ಲಾ ವಿಷಯವನ್ನು ಮದುವೆಗೆ ಮೊದಲೇ ಹೇಳಿರಬೇಕು. ನಿನ್ನ ನಾನು ಅಷ್ಟು ಅರ್ಥ ಮಾಡ್ಕೊಂಡಿದ್ದೀನಿ ಅನ್ಸತ್ತೆ. ನಿಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಜೀವನ ಚೆನ್ನಾಗಿರಲಿ. ನಾನು ಇನ್ನು ಹೆಚ್ಚು ಕಾಲ ಬದುಕುವುದಿಲ್ಲ. ಒಮ್ಮೆ ನಿನ್ನ ನೊಡಬೇಕೆ೦ದು ಬಯಸಿದ್ದೆ... " ಎಂದು ಹೇಳುತಿದ್ದಂತೆ ಅವಳ ಉಸಿರಾಟ ಮೇಲೆ ಕೆಳಗೆ ಆಗಲಾರಂಭಿಸಿತು.

ಸ್ವಾತಿ ಜೋರಾಗಿ ಹೊರಗೆ ಹೋಗಿ "ಡಾಕ್ಟರ್ ಜಿತಿನ್. ಡಾಕ್ಟರ್ ಜಿತಿನ್" ಎಂದು ಕೂಗಿದಳು.

ಪ್ರಿಯಾಳ ತಂದೆ ಒಳಗೆ ಬಂದು ತಮ್ಮ ಮಗಳ ತಲೆ ಸವರುತ್ತಾ " ಮಗಳೇ.." ಎಂದಾಗ ಕ್ರಿಶನ್ ನನ್ನು ಒಂದು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಇನ್ನೊಂದು ಕೈಯಲ್ಲಿ ತನ್ನ ತಂದೆಯನ್ನು ಹಿಡಿದು ಕೊನೆ ಉಸಿರೆಳೆದಳು.

ಒಂದು ಜೋಡಿ - ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ! ಭಾಗ ೭

ಈ ಫ್ಲಾಶ್ ಬ್ಯಾಕ್ ನೆನಪಾಗುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಸ್ವಾತಿಯ ಕೈಯನ್ನು ಚಿಕ್ಕ ಮಗುವಿನ ಹಾಗೆ ಹಿಡಿದು ತನ್ನ ತಲೆಯನ್ನು ಅವಳ ಮೇಲೆ ಇಟ್ಟು ಮಲಗಿದ್ದ ಕ್ರಿಶ್. ರಾತ್ರಿ ಬಹಳ ಆಗಿತ್ತು, ನಿದಿರೆ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಹತ್ತಿತ್ತು  ಅವಳು ಅಲ್ಲೇ ಮುದುಡಿ ಮಲಗಿದಳು. ಮರುದಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎಂದಿನಂತೆ ಇಬ್ಬರು ಆಫೀಸಿಗೆ ಹೊರಡಲು ತಯಾರಿ ನಡೆಸುತಿದ್ದರೂ, ಆಗ ಮೇಜಿನ ಮೇಲಿದ್ದ ಕ್ರಿಶನ್ ಫೋನಿಗೆ ಒಂದು ಎಸ್.ಎಂ.ಎಸ್ ಬಂತು .

ಕ್ರಿಶನ್ : "ಸ್ವಾತಿ ನೋಡು ನನ್ನ ಮೊಬೈಲಿಗೆ ಯಾರು ಮೆಸೇಜ್ ಮಾಡಿದ್ದು ಅಂತ ."

ಸ್ವಾತಿ : "ಒಹ್  ಪ್ರಭವ್  ಮೆಸೇಜ್ ಮಾಡಿರೋದು . "ಪ್ರಿಯ ಇಸ್ ಹೋಸ್ಪಿಟಲೈಸಡ್ . ಶೀ ಇಸ್ ಸೀರಿಯಸ್. ಪ್ಲೀಸ್ ಕಂ ಟು ಸಾನ್ವಿ ಹೋಸ್ಪಿಟಲ್ ." ಎಂದು ಓದುತ್ತ ನಡುಗಿದಳು .

ಕ್ರಿಶನ್ : "ವಾಟ್ ? ಪ್ರಿಯ .. ಹೋಸ್ಪಿಟಲ್ .. ಸೀರಿಯಸ್ . ಏನ್ ಹೇಳ್ತಾ ಇದ್ದೀಯ ?"

ಸ್ವಾತಿ : " ಕ್ರಿಶ್ ಗಾಡಿ ತೆಗಿರಿ ಮೊದಲು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗೋಣ .. ಆಮೇಲೆ ಏನು ಅಂತ ವಿಚಾರಿಸೋಣ ."

ಕ್ರಿಶನ್ : " ಸರಿ ನಡಿ ".

...........
ಆಸ್ಪತ್ರೆಯಲ್ಲಿ :

ಪ್ರಭವ್: " ಸ್ವಾತಿ ನೀವು ? ಕ್ರಿಶನ್ .."

ಸ್ವಾತಿ : " ಪ್ರಿಯ ಎಲ್ಲಿದ್ದಾಳೆ ? ವಾಟ್ ಹಪ್ಪೆಂಡ್?"

ಕ್ರಿಶನ್ ಮಾತಾಡುವ ಸ್ತಿತಿಯಲ್ಲಿರಲಿಲ್ಲ .

ಒಂದು ಜೋಡಿ - ಫ್ಲಾಶ್ ಬ್ಯಾಕ್ ! ಭಾಗ ೬

ಕ್ರಿಶನ್ : ನೋಡು ನಿನಗೆ ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಏನ್ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ಇದ್ಯೋ ನಂಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ . ನನಗೆ ನೀನು ತುಂಬಾ ಇಷ್ಟ ಆಗಿದ್ಯ . ಐ ಫೀಲ್ ಗುಡ್ ವಿಥ್ ಯೂ. ನಿಮ್ಮ ತಂದೆ ತಾಯಿಗೆ ನನ್ನ ಒಪ್ಪಿಗೆ ತಿಳಿಸುವ ಮೊದಲು ನಾನು ನಿನ್ನ ಹತ್ರ ಒಂದು ವಿಷ್ಯ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಲು ಇಷ್ಟ ಪಡ್ತೀನಿ . ನಾನು ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ಇದ್ದಾಗ ಪ್ರಿಯ ಅಂತ  ಒಂದು ಹುಡುಗಿಯನ್ನ ತುಂಬಾ ಪ್ರೀತಿಸಿದ್ದೆ .ಅದು ಪ್ರೀತಿಯೋ ಆಕರ್ಷಣೆಯೋ .. ಅವ್ಳು ಸಹ ನನ್ನ ಭಾವನೆಗೆ  ಸ್ಪಂದಿಸುತ್ತಾ ಹೊರಟಳು . ಕಾಲೇಜ್ ಮುಗಿಯಲು ಅವಳು ನನ್ನಿಂದ ದೂರವಗುತ್ತಾಳೇನೋ ಅನ್ನೋ ಭಯ ಕಾಡುತಿತ್ತು. ಅಂದು ಕಾಲೇಜಿನ ಕಡೇ ದಿನ . ಪರೀಕ್ಷೆ ಮುಗಿದಿತ್ತು . ಅವಳಿಗೆ ಬೇರೊಂದು ಊರಿನಲ್ಲಿ ನೌಕರಿ ಖಾತ್ರಿಯಾಗಿತ್ತು. ಓದಿನಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರಿಗಿಂತ ಚುರುಕಾಗಿದ್ದಳು, ನಮ್ಮ ಕ್ಲಾಸ್ನಲ್ಲಿ ಅವಳದ್ದೇ ಲೀಡಿಂಗ್ ಸ್ಕೋರ್ ಪ್ರತಿ ಸೆಮಿಸ್ಟರಿನಲ್ಲು ..ಅವತ್ತು ನಾನು ಪರೀಕ್ಷೆ ಮುಗಿಸಿ ಹೊರಕ್ಕೆ ಬಂದವನೇ ಪ್ರಿಯಾಳನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತಾ ಹೊರಟೆ . ಆದರೆ ಅವಳು ಆಗಲೇ ಮನೆಗಿ ಹಿಂತಿರುಗಿ ಹೋಗಿದ್ದ ವಿಷಯ ತಿಳಿದು ಬಂದಿತು.  ಮೊಬೈಲ್ ಫೋನ್ ಕರೆಗಳು ದುಬಾರಿ ಇದ್ದ ಸಮಯ ಅದು. ನನ್ನ ಕೈನಲ್ಲಿ ಫೋನ್ ಇರಲಿಲ್ಲ ಆದರೆ ಪ್ರಿಯಾಳ ತಂದೆ ಮಲೆನಾಡಲ್ಲಿ ಶ್ರೀಮಂತ ಮನೆತನದವರು . ಅವಳೊಂದಿಗೆ ದಿನಕ್ಕೊಮ್ಮೆ
ಮಾತಾಡಲು ಮೊಬೈಲ್ ಕೊಡಿಸಿದ್ದರು . ಸರಿ ಕಾಲೇಜ್ ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ಇದ್ದ ಕಾಯಿನ್ ಬೂತ್ ಒಂದರಿಂದ ನಂಬರ್ ಡಯಲ್ ಮಾಡಿದೆ.  ೯೮೪೫ ...... ಫೋನ್ ರಿಂಗ್ ನನ್ನ ಹೃದಯದ ಬಡಿತದ ಜೊತೆಗೆ ರೇಸ್ ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿತ್ತು .

"ಪ್ರಿಯ , ಎಲ್ಲಿದ್ಯಾ ?"


"ಒಹ್ ಕ್ರಿಶನ್ , ನಂಗೆ ಇವತ್ತೇ ಊರಿಗೆ ಹೊರಡಬೇಕಾಗಿದೆ. ಅಜ್ಜಿಗೆ ತುಂಬಾ ಹುಷಾರಿಲ್ಲ ಅಂತ ಅಪ್ಪ ಫೋನ್ ಮಾಡಿದ್ರು. ನಿಂಗೆ ಹೇಳಿ ಹೊರೋಡೋಣ ಅಂತ ಇದ್ದೆ. ಆದ್ರೆ ನೀನು ಇನ್ನು ಹಾಲ್ ಇಂದ ಹೊರಗೆ ಬಂದಿರಲಿಲ್ಲ. ಗಿಡ್ದನ ಹತ್ರ ಒಂದು  ಲೆಟರ್ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದೀನಿ . ಸೀ ಯೌ . ಬೈ . ಲೇಟ್ ಆಗ್ತಾ ಇದೆ."


"ಓಕೆ ಪ್ರಿಯ . ಹುಷಾರಾಗಿ ಹೋಗು ."


"ಬೈ "


ಅದೇ ಕೊನೆ ಬಾರಿ ನಾನವಳ ಧ್ವನಿ ಕೇಳಿದ್ದು . 

ಸ್ವಾತಿ ಯಾವುದೋ ಒಂದು ಸಿನಿಮಾ ಕಥೆ ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದಂತೆ "ಮುಂದೇನಾಯಿತು " ಎಂದು ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದಳು .

ಕ್ರಿಶನ್ : "ಗಿಡ್ಡ ನ ಹತ್ರ ಲೆಟರ್ ಕೊಟ್ಟಿದಳಲ್ಲ ಅದನ್ನ ಓಪನ್ ಮಾಡಿ ಓದಿದೆ ."

ಸ್ವಾತಿ : " ಹಾಂ ಲೆಟರ್ ನಲ್ಲಿ ಏನು ಬರೆದಿದ್ಲು?"

ಕ್ರಿಶನ್ : " ಪ್ರೀತಿಯ ಕ್ರಿಶನ್ ,
               ನಾನು ಪರೀಕ್ಷೆ ಮುಗಿಸಿದ ತಕ್ಷಣ ಊರಿಗೆ ಹೊರಡಬೇಕಾಗಿ ಅಪ್ಪನ ಆಜ್ಞೆ ಆಗಿದೆ.  ನಾನು ಚಿಕ್ಕವಳಾಗಿದ್ದಾಗಲೇ ಊರಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಮಾವನ ಜೊತೆಗೆ ನನ್ನ ಮದುವೆ  ನಿಶ್ಚಯ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ . ಹಾಗಾಗಿ ನಿನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಒಲವಿದ್ದರೂ ನಾನು ಇಂದಿನ ವರೆಗೂ ಅದನ್ನ ತೋರಿಸಿಕೊಂಡಿರಲಿಲ್ಲ. ನೀನು ನನ್ನ ತುಂಬಾ ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಿರುವೆ ಎಂದು ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿದೆ. ಆದರೆ ಅನಿವಾರ್ಯದ ಕಾರಣದಿಂದ ನಾನು ಊರಿಗೆ ಹೊರಟಿದ್ದೇನೆ. ಯಾರಾದರು ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಬಗ್ಗೆ ಕೇಳಿದಲ್ಲಿ  ದಯವಿಟ್ಟು ಈ ವಿಷಯ ತಿಳಿಸಬೇಡ. ನನ್ನ ಮನದಲ್ಲಿ ಸದಾ ನೀನು ಒಂದು ಅರಳಿದ ಹೂವಿನಂತೆ ಬೆಳಗುತ್ತಿರುವೆ. ನಿನ್ನ ನಗು ಮುಖ ಹಾಗೆ ನಗು ಮಾಸದೆ ಇರಲಿ ಎಂದು ಆಶಿಸುವ -


ನಿನ್ನ ಗೆಳತಿ ,
ಪ್ರಿಯ.


ಹೀಗೆ ಬರೆದಿಟ್ಟು ಸಹಿ ಹಾಕಿ ನನ್ನಿಂದ ಬಲು ದೂರ ಸಾಗಿದ್ದಳು. ನಾನು ತುಂಬಾ ಹುಡುಕಾಡಿದೆ. ಅವಳ ಊರಿಗೆ ಹೋದೆ ಆದರೆ ಅಲ್ಲಿಂದ ಅವರ ಮನೆಯವರೆಲ್ಲಾ ಊರು ಬಿಟ್ಟು ವಿದೇಶಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಸೆಟಲ್ ಆಗಿದ್ದ ವಿಷ್ಯ ತಿಳಿಯಿತು . ಮನಸಲ್ಲಿ ಅವಳಿಲ್ಲದ ಕೊರಗು ಕಾಡುತಿತ್ತು . ಜೀವನ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಮುಗಿಯಬಾರದು , ನಾನು ವಿದೇಶಕ್ಕೆ ಹೋದರೆ ಅಲ್ಲಿ ಸಿಗುತ್ತಾಳೇನೋ ಅನ್ನೋ ಆಸೆ ಇಂದ GMAT TOEFL ಎಕ್ಸಾಮ್ಸ್ ಬರೆದೆ . UK ನಲ್ಲಿ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಯುನಿವೆರ್ಸಿಟಿಯಲ್ಲಿ ಸೀಟ್ ಗಿಟ್ಟಿಸಿಕೊಂಡೆ .ಅಲ್ಲಿ ಹೋಗಿ ಚೆನ್ನಾಗಿ  ಓದಿದೆ. ಅವಳು ಸಿಗಲೇ ಇಲ್ಲ. ಓದು ಮುಗಿಯಿತು, ಕೆಲಸ ಸಿಕ್ತು. ಅದೃಷ್ಟ ಅಂದ್ರೆ ನಮ್ಮ ನಾಡಲ್ಲೇ ನನಗೆ ಪ್ರಾಜೆಕ್ಟ್ ಮ್ಯಾನೇಜರ್ ಆಗಿ ಬರುವ ಅವಕಾಶ ಬಂತು. ಒಂದು ಕಡೆ ಪ್ರಿಯ ಸಿಗಬಹುದೇ ಅನ್ನುವ ಕಳವಳ, ಇನ್ನೊಂದೆಡೆ ನಮ್ಮ ಊರು ನಮ್ಮ ಜನ ಅನ್ನೋ ಹಂಬಲ. ಏನು ಮಾಡುವುದೆಂದು ತಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ . ಕೊನೆಗೆ ೪ ವರ್ಷಗಳ UK ವಾಸದಿಂದ ಮುಕ್ತಿಗೊಂಡು ಇಲ್ಲಿಗೆ  ಬಂದು ಬಿಟ್ಟೆ. ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದಾಗ ನಮ್ಮ ಮಾವ ಅದೇ ಗೋಪಿ ಮಾವ ಹುಡುಗಿಯರ ಲಿಸ್ಟ್ ಹಿಡ್ಕೊಂಡು ನಿಂತಿದ್ರು . ಈಗ ಅದೇ ಲಿಸ್ಟಿನ ಮೊದಲನೇ ಹುಡುಗಿಯ ಮುಂದೆ ನಿಂತಿದ್ದೇನೆ ." ಎಂದು ತನ್ನ ಕಥೆಯನ್ನು ಹೇಳಿಕೊಂಡ .

ಸ್ವಾತಿ :" ಹೇಯ್ ಇದು ರಿಯಲ್ ಸ್ಟೋರಿ ನಾ ? " ಎಂದು ಹೇಳಿ ನಕ್ಕಳು . ಅವಳಿಗೆ ಕ್ರಿಶನ್ ನ ನೇರ ಸ್ವಭಾವ ತುಂಬಾ ಮೆಚ್ಹುಗೆ
ಆಗಿತ್ತು . ಏನೂ ಮುಚ್ಚು ಮರೆ ಇಲ್ಲದೆ ಎಲ್ಲವನ್ನು ಅವಳಲ್ಲಿ ಹೇಳಿಕೊಂಡ ಪರಿ ಅವಳ ಮನ ಗೆದ್ದಾಗಿತ್ತು .

ಕ್ರಿಶನ್ : "ಒಹ್ ಯಾ ರಿಯಲಿ. ಇದು ನನ್ನ ಕಥೆ. ನಿಮಗೆ ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಏನ್ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ಇದ್ಯೋ ತಿಳಿಸಿ. ಈಗಲೇ ಹೇಳಿ ಅಂತೇನು ಒತ್ತಾಯ ಇಲ್ಲ . ಟೈಮ್ ತೊಗೊಳ್ಳಿ . ನನಗಂತೂ ನೀವು ಇಷ್ಟ ಆಗಿದ್ದೀರಾ ಸ್ವಾತಿ ..." ಎನ್ನುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ..

ಕೊಸಲ್ಯ : "ಸ್ವಾತಿ ಆಯಿತಾಮ್ಮಾ ನೀವಿಬ್ಬರು ಮಾತಾಡ್ಕೊಂಡು .. ಗೋಪಿನಾಥ್ ಅವ್ರಿಗೆ ಸಂಜೆ ರಾಗ ಮಂದಿರದಲ್ಲಿ ಸಂಗೀತ ಕಚೇರಿ ಅಟ್ಟೆ೦ಡ್ ಮಾಡಬೇಕಂತೆ " ಮಹಡಿಯ ಮೇಲೆ ಬಂದವರು ಸ್ವಾತಿಯ ಬಳಿ ನಿಂತು ಹೇಳಿದರು .

ಕ್ರಿಶನ್ : " ಒಹ್ ಹೌದು ಗೋಪಿ ಮಾವ ಹೇಳ್ತಿದ್ರು ಸಂಜೆ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಇದೆ ಅಂತ . ಬನ್ನಿ ಕೆಳಗೆ ಹೋಗೋಣ ."

ಕೌಸಲ್ಯ ಮುಂದೆ ನಡೆದರು. ಕ್ರಿಶನ್ ಇನ್ನೇನು ಅವರ ಹಿಂದೆ ಹೊರಟಿದ್ದ. ಸ್ವಾತಿ ಅವನ ಕೈ ಹಿಡಿದಳು.

"ಕ್ರಿಶನ್  ನಿಮ್ಮನ್ನ ಮದುವೆಯಾಗಲು ನಾನು ಪುಣ್ಯ ಮಾಡಿದ್ದೇನೆ" ಎಂದು ಹೇಳಿದಳು. ಕ್ರಿಶನ್ ಗೆ ಸಂತಸದ ಮಳೆ  ಸುರಿದಂತಾಯಿತು. ಸ್ವಾತಿಯ ಕೈ ಹಿಡಿದು " ನಿನ್ನ ಎಂದಿಗೂ ಕೈ ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದಕ್ಕೆ ತುಂಬಾ ಥ್ಯಾಂಕ್ಸ್" ಎಂದು ಹೇಳಿ ಇಬ್ಬರು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಕೈ ಹಿಡಿದು ಹರ್ಷದ ನಗು ಮುಖದಲ್ಲಿ ಕೆಳಗೆ ಬಂದರು. ಅದನ್ನು ನೋಡಿದ ಗೋಪಿನಾಥ್, ಕೌಸಲ್ಯ ಮತ್ತು ಸಂಪತ್ ರಾಯರು ಖುಷಿಯಿಂದ ಒಬ್ಬರನೊಬ್ಬರು ಅಪ್ಪಿಕೊಂಡರು. ಸಿಹಿಯು ಸ್ವಲ್ಪ ಹೆಚ್ಚಾಗಿಯೇ ತಿಂದರು .

ಗೋಪಿನಾಥ್ : "ಇನ್ನೇನು ಮತ್ತೆ ಹುಡುಗ ಹುಡುಗಿ ಇಬ್ರು ಒಪ್ಪಿದ ಮೇಲೆ ನಮ್ಮದೇನು ಇದೆ ರಾಯರೇ . ಶುಭಸ್ಯ ಶೀಘ್ರಂ ಅಂತ
ದೊಡ್ದವರೇ ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ ಅಲ್ವ ."

ಸಂಪತ್ ರಾವ್ : " ನಾಳೆ ಒಳ್ಳೆ ದಿನ ಇದೆ . ನಮ್ಮ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳ ಹತ್ರ ಹೋಗಿ ಕೇಳಿ ಬರ್ತೀನಿ . ಯಾವಾಗ ಮದುವೆ
ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಬಹುದು ಅಂತ "

ಗೋಪಿನಾಥ್ : " ಸರಿ ಹಾಗಿದ್ರೆ . ನಾವಿನ್ನು ಹೊರಡ್ತೀವಿ ರಾಯರೇ . ಕ್ರಿಶನ್ ಈಗ ಸಧ್ಯಕ್ಕೆ ಸ್ವಾತಿನ ಬಿಟ್ಟು ಹೊರಡಬೇಕಪ್ಪಾ . ಮದುವೆ ಮಾಡ್ಕೊಂಡ್ ಮೇಲೆ ಕೈ ಹಿಡಿದು ಕರ್ಕೊಂಡು ಹೋಗು ಅಂತೆ ." ಎಂದು ತಮಾಷೆ ಮಾಡಿದರು .

ಒಂದು ಜೋಡಿ - ಸಮಾಗಮ! ಭಾಗ ೫

ಗೋಪಿನಾಥ್: "ಎಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮ ಮಗಳು ಸ್ವಾತಿ.ಮನೆಯಲ್ಲೇ ಇದ್ದಾಳೆ ಅಲ್ವ.ಕರೀರಿ. ಫಾರ್ಮಾಲಿಟೀಸ್ ಎಲ್ಲಾ ಏನೂ ಬೇಡ."

ಸಂಪತ್ ರಾವ್: "ಒಹ್ ಮನೆಯಲ್ಲೇ ಇದ್ದಾಳೆ. ಕೌಸಲ್ಯ ಸ್ವಾತಿನ ಕರ್ಕೊಂಡು ಬಾ."

ಕೌಸಲ್ಯ ಸ್ವಾತಿಯ ಕೋಣೆಗೆ ಹೋಗಿ "ಬಾರೆ, ಹೊರಗೆ ಗೋಪಿ ಮಾವ, ಕ್ರಿಶನ್ ಬಂದಿದ್ದಾರೆ. ಹುಚ್ಚುಚ್ಚಾಗಿ ಆಡಬೇಡ" ಅಂತ ಬುದ್ದಿ ಹೇಳುತ್ತಾ ಸ್ವತಿಯನ್ನ ನಡುಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಸೋಫಾದ ಮೇಲೆ ಕೂರಿಸಿದರು . ನವಿಲಿನ ಬಣ್ಣದ ನೀಲಿಯ ಸೀರೆ ಅವಳ ಬಿಳಿ ಮೈ ಬಣ್ಣಕ್ಕೆ ಒಪ್ಪುವಂತೆ , ಉದ್ದ ಜಡೆಯ ತುಂಬಾ ಮಲ್ಲಿಗೆ ಸುತ್ತಿರಲು ಆಗಲೇ ಮದುವೆಗೆ ಸಿದ್ದವಾಗಿ ಕುಳಿತಂತಿತ್ತು . ಕ್ರಿಶನ್ ಅವಳ ಸೌಂದರ್ಯಕ್ಕೆ ಮರುಳಾಗಿ ಕುಳಿತಿದ್ದ . ಪ್ರಿಯಾಳ ಕಥೆಯ ನಂತರ  ಅವನ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಹುಡುಗಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಈ ರೀತಿಯ ಭಾವನೆ ಮನಸಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿದ್ದು ಇದೆ ಮೊದಲಾಗಿತ್ತು . ೫ ವರ್ಷ ಕಳೆದರು ಪ್ರಿಯಾಳ ಛಾಯೆ ಅವನ ಹೃದಯದಿಂದ ಬಿಚ್ಚಿ ಎಸೆಯಲಾಗಿರಲಿಲ್ಲ . ಆದರೆ ಆ ಕಹಿಯು ಅವನ ಮುಂದಿನ ಸಿಹಿ ಗೆ ಅಡ್ಡಿಯಾಗಲು ಅವಕಾಶ ಕೊಡಬಾರದೆಂದು ನಿರ್ಧರಿಸಿದ್ದನು .

ಗೋಪಿನಾಥ್ : "ನೋಡೋ ಕ್ರಿಶನ್ ಇವಳೇ ಸ್ವಾತಿ . ಸಂಪತ್ ರಾಯರ ಒಬ್ಬಳೇ ಪುತ್ರಿ . ನೀನು ಶೋಲಾಪುರ್ ಗೆ ಬಂದಾಗ ಇವಳು  ನಾಲ್ಕೋ ಐದನೆಯೋ ತರಗತಿಯಲ್ಲಿ ಓದುತ್ತಿದ್ದಳು . ಪುಟ ಪುಟ ಅಂತ ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಹಾಲು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು
ಹೋಗಲು ಬರುತಿದ್ದಳು . ನೆನಪಾಯಿತಾ ಯಾರು ಅಂತ ."


ಕ್ರಿಶನ್ :"ಒಹ್ ಆ ಹುಡುಗಿ ಇವಳೇನಾ ? ಹೈ ಸ್ವಾತಿ . ನಂಗೆ ಗೊತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ ನಾನು ಇವತ್ತು ನಿಮ್ಮನ್ನ ನೋಡಲು ಬರ್ತಾ ಇರೋದು ಅಂತ ."

ಸ್ವಾತಿ : ತುಸು ನಗು ಬೀರುತ್ತ "ಹೈ ಕ್ರಿಶನ್ ." ಎಂದು ಮೆಲ್ಲನೆಯ ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದಳು .

ಗೋಪಿನಾಥ್ : " ರಾಯರೇ ಈಗಿನ ಜೆನರೇಶನ್ ಹುಡುಗರು. ನಿಮ್ಮ ಅಭ್ಯಂತರ ಇಲ್ಲ ಅಂದ್ರೆ ಇವರಿಬ್ಬರು ಏನಾದ್ರೂ
ಮಾತಾಡ್ಕೊಳ್ಳೋದು ಇದ್ರೆ ...?"


ಸಂಪತ್ ರಾವ್ : " ಓಹೋ ಅದಕ್ಕೇನಂತೆ . ಸ್ವಾತಿ ಕ್ರಿಶನ್ ಅವರನ್ನು ಮಹಡಿಗೆ ಕರೆದು ಕೊಂಡು ಹೋಗಮ್ಮ . ಅಲ್ಲಿ ಉಯ್ಯಾಲೆ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತು ಮಾತಾಡಬಹುದು . ನೋ ಪ್ರಾಬ್ಲಮ್ "

ಕೌಸಲ್ಯ ಅವರಿಬ್ಬರಿಗೆ ಮಹಡಿಯ ಕಡೆ ಹೋಗಲು ದಾರಿ ಮಾಡಿ ಕೊಟ್ಟರು . ಸ್ವಾತಿ ಮುಂದೆ ನಡೆದಳು . ಕ್ರಿಶ್ ಅವಳ ಹಿಂದೆ ಒಂದೊಂದೇ ಮೆಟ್ಟಿಲನ್ನು ಹತ್ತುತ್ತಾ ಗೆಜ್ಜೆ ನಾದದ ಇಂಪನ್ನು ಸವಿದನು .

ಸ್ವಾತಿ : "ಕೂತ್ಕೊಳ್ಳಿ ಕ್ರಿಶ್.. ಕ್ರಿಶನ್ ."

ಕ್ರಿಶನ್ : "ಒಹ್ ..ನೀವು ಕ್ರಿಶ್ ಅಂತಾನೆ ಕರಿಬಹುದು . ದಟ್ ಇಸ್ ಮೈ ಒಫೀಶಿಯಲ್ ನೇಮ್. ಅದು ಹಾಗೆ ಇರಲಿ, ನಿಮಗೆ ಯಾರಾದ್ರೂ ಪನಿಷ್ಮೆಂಟ್ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾರಾ?"

ಸ್ವಾತಿ :"ಇಲ್ಲ ಯಾಕೆ "

ಕ್ರಿಶನ್ : "ಬನ್ನಿ ಮತ್ತೆ . ಇಲ್ಲಿ ಜಾಗ ಇದೆ . ಕೂತ್ಕೊಳ್ಳಿ ."

ಸ್ವಾತಿ ನಾಚುತ್ತಲೇ ಉಯ್ಯಾಲೆಯ ಒಂದು ಬದಿಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಳು .

ಕ್ರಿಶನ್ :"ಸೊ ನೀನು ವರ್ಕ್ ಮಾಡ್ತಾ ಇರೋದು ಇಂಪ್ರೆಸ್ಸಿವ್ ಸಾಫ್ಟ್ವೇರ್ ನಲ್ಲಿ ಅಂತ ಕೇಳಿದ್ದೀನಿ . ಹೇಗಿದೆ ಕೆಲಸ ?"

ಸ್ವಾತಿ ಮನದಲ್ಲೇ  ಏನ್ ಹುಡುಗರೋ ಈ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಬಿಟ್ರೆ ಬೇರೆ ಏನೂ ಟಾಪಿಕ್ ಸಿಗ್ಲಿಲ್ವಾ ಮಾತಾಡೋಕೆ ಅಂತ ಯೋಚಿಸುತ್ತ ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ಕೈನಿಂದ ಮೆದುವಾಗಿ ಮೊಟಕಿಕೊಂಡು "ಒಹ್ ಫುಲ್ ಡೀಟೇಲ್ಸ್ ಸಿಕ್ಕಿದೆ ನನ್ ಬಗ್ಗೆ ಅನ್ಸತ್ತೆ . ಹ್ಞೂ ಕೆಲಸ ಏನೋ ಪರವಾಗಿಲ್ಲ . ನಡೀತಾ ಇದೆ . ಸಾಫ್ಟ್ವೇರ್ ಅಂದ್ರೆ ನಿಮಗೇನು ಹೊಸದಾಗಿ ಹೇಳೋ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಇಲ್ಲ ಅಂತ ಅಂದು ಕೊಳ್ತೀನಿ . ನೀವು  ಅದೇ ಲೈನ್ ನಲ್ಲಿ ಇರೋದಲ್ವ .?" ಎಂದುತ್ತರಿಸಿದಳು .

ಕ್ರಿಶನ್ : ಮಂದಹಾಸ ಬೀರುತ್ತಲೇ "ನೀವು ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಸಾಕಷ್ಟು ರಿಸರ್ಚ್ ಮಾಡಿರೋ ಹಾಗಿದೆ ."

ವಾತಾವರಣ ಹಸನಾಗಿತ್ತು .ಇಬ್ಬರು ಜೋರಾಗಿ ನಕ್ಕರು .ಅಲ್ಲೇ ಇದ್ದ ಗೋಡೆಯ ಮೇಲೆ ಒಂದು ಫೋಟೋ ಕ್ರಿಶನಿನ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಬಿತ್ತು.

ಕ್ರಿಶನ್ : " ಸ್ವಾತಿ ಅದು ನೀನು ಶೋಲಾಪುರ್ನಲ್ಲಿದ್ದಾಗ ತೇಗದ ಫೋಟೋ ಇರ್ಬೇಕು ಅಲ್ವ . ಸ್ಕೂಲ್ ಯುನಿಫಾರ್ಮ್
ನಲ್ಲಿ ಹಸುವಿನ ಜೊತೆ ನಿಂತಿದ್ಯಲ್ಲ . ಇಟ್ಸ್ ನೈಸ್ . ಅದು ಕಾವೇರಿ ಅಲ್ವ - ನಿನ್ನ ಫ್ರೆಂಡ್ . ಅವಳು ಎಲ್ಲಿದ್ದಾಳೆ ಈಗ ?"


ಸ್ವಾತಿ : "ಅಬ್ಬ ನಿಮ್ಮ ಮೆಮೊರಿ ತುಂಬಾ ಶಾರ್ಪ್ ಇದೆ ರೀ .. ಹ್ಞೂ ಕಾವೇರಿ ಅದು . ಅವಳು ಏಳನೆಯ ತರಗತಿಯ ವರೆಗೆ ನನ್ನ
ಜೊತೆಗೆ ಶಾಲೆಗೆ ಬರುತಿದ್ದಳು . ನಂತರ ಅವಳ ತಂದೆಗೆ
ವರ್ಗಾವಣೆ ಆಯಿತು . ಚೆನ್ನೈ ನಲ್ಲಿ ಇದ್ದಾಗ ಅಲ್ಲಿಂದ ಒಂದೆರಡು ಪತ್ರ ಬರೆದಿದ್ಲು. ನಾವು ಈ ಊರಿಗೆ ಬಂದ ಮೇಲೆ ಅವಳಿಗೆ ಪತ್ರ ಬರೆದರೂ ಉತ್ತರ ಬರಲಿಲ್ಲ . ಹಾಗಾಗಿ ಅವಳು ಸಧ್ಯಕ್ಕೆ ಟಚ್ ನಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲ . ... ಇನ್ನು ಸುಮಾರು ಫೋಟೋಸ್ ಇದೆ . ನಿಮಗೆ ನೆನಪಿರಬೇಕು , ನಾವು ಆಟದ ಮೈದಾನದಲ್ಲಿ ಲಗೋರಿ ಆಡುತಿದ್ದಾಗ ಪ್ರೇಮಕ್ಕ ಬಂದು ಒಂದೆರಡು ಫೋಟೋ ತೆಗೆದಿದ್ದಳು "


ಕ್ರಿಶನ್ : "ಹ್ಞೂ ಹೌದಲ್ಲ . ನೆನಪಿದೆ .ಕೆಳಗೆ ಹೋದ ಮೇಲೆ ಆ ಫೋಟೋಸ್ ನೋಡ್ತೀನಿ ."

ಇಬ್ಬರ ಯೋಚನೆ , ಹಾಸ್ಯ ಮಾಡುವ ಧಾಟಿ , ಇಷ್ಟಗಳು ಎಲ್ಲಾ ಸಮನಾಗಿತ್ತು . ಆದ್ರೆ ಕ್ರಿಶನ್ ಸ್ವಾತಿಗೆ ಅವನ ಹಿಂದಿದ್ದ ಒಂದು ಕಥೆಯನ್ನ ಹೇಳಲು ಚಡಪಡಿಸುತಿದ್ದ. ಅವನಿಗೆ ಸ್ವಾತಿ ಹಿಡಿಸಿದ್ದಳು ಆದರೆ ಆ  ಒಂದು ಸತ್ಯವನ್ನು ಕತ್ತಲಲ್ಲಿ ಮುಚ್ಚಿಡಲು ಇಷ್ಟ ಪಡಲಿಲ್ಲ .

ಕ್ರಿಶನ್ : ಸ್ವಾತಿ ನಿನ್ನ ಹತ್ರ ಒಂದು ಗಂಭೀರದ ವಿಷ್ಯ ಮಾತಾಡಬೇಕು .

ಸ್ವಾತಿ : ಏನ್ ಹೇಳಿ ಕ್ರಿಶನ್ .

ಮುಂದಿನ ಸಂಚಿಕೆಯಲ್ಲಿ ...

ಒಂದು ಜೋಡಿ - ಮೊದಲ ನೋಟ! - ಭಾಗ ೪

ಅಂದು ಭಾನುವಾರ. ಮುಂಜಾನೆ ಎದ್ದೊಡನೆ ಮನೆಯೆಲ್ಲಾ ಸುಳಿದಾಡುವಂತೆ ಅಗರಬತ್ತಿಯ ಸುವಾಸನೆ ಹರಡಿತ್ತು. ದೇವರ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ಮಲ್ಲಿಗೆಯ ಕಂಪು ಸೂಸುತಿತ್ತು. ಬಾಗಿಲನ್ನು ಮಾವಿನ ತೋರಣ ಅಲಂಕರಿಸಿತ್ತು, ಅಡುಗೆ ಮನೆ ವಿವಿಧ ಭಕ್ಷ್ಯಗಳಿಂದ ತುಂಬಿತ್ತು.

"ವರನ ಕಡೆಯವರು ೧೧ ಘಂಟೆ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಬರ್ತಾರಂತೆ. ಎಲ್ಲಾ ಸಿದ್ಧ ಆಯಿತೇನೆ ಕೌಸಲ್ಯಾ?" ಅಂತ ಹಣ್ಣು ತರಲು ಮಾರುಕಟ್ಟೆಗೆ ಹೋಗಿದ್ದ ಸಂಪತ್ ರಾಯರು ಕೇಳುತ್ತಲೇ ಮನೆಯೊಳಕ್ಕೆ ಕಾಲಿಟ್ಟರು.

"ಹ್ಞೂ ರೀ ಎಲ್ಲಾ ರೆಡಿ ಆಗಿದೆ. ನಿಮ್ಮ ಮುದ್ದಿನ ಮಗಳು ಸ್ವಾತಿ ತಯಾರಾಗಿದ್ದಾಳಾ ಅಂತ ನೋಡಿ ಸ್ವಲ್ಪ." - ಎಣ್ಣೆ ಬಾಂಡ್ಲೆಯಿಂದ ಜಿಲೇಬಿ ತೆಗೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಕೌಸಲ್ಯ ಉತ್ತರಿಸಿದರು.

ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ಕಷ್ಟ ಪಟ್ಟು ಸೀರೆ ಉಡುತಿದ್ದ ಸ್ವಾತಿಗೆ ಇದು ಮೊದಲ ವಧು ಪರೀಕ್ಷೆ. ಸಮಯ ೧೦:೩೦ ಆಗಿತ್ತು. ಚಿನ್ನದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದ್ದ ಸ್ವಾತಿ ತನ್ನನ್ನು ಕನ್ನಡಿಯಲ್ಲಿ ನೋಡಿಕೊಂಡಾಗ "ನಾನು ಇಷ್ಟು ಸುಂದರವಾಗಿದ್ದೀನಿ ಅಂತ ಈ ದಿನವೇ ನನಗೆ ತಿಳಿದಿದ್ದು" ಎಂದು ಮನದಲ್ಲಿ ಅಂದುಕೊಂಡಳು. ತನ್ನ ಸೌಂದರ್ಯವನ್ನು ಹೊಗಳುತ್ತಾ ಹಣೆ ಮೇಲಿದ್ದ ಬೈತಲೆ ಬೊಟ್ಟನ್ನು ಸರಿಪಡಿಸುತಿದ್ದಳು. ಮನೆಯ ಬಾಗಿಲಲ್ಲಿ ನಿಂತು ಯಾರೋ "ಸಂಪತ್ ರಾಯರೇ .. ಸಂಪತ್ ರಾಯರೇ .. ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಇದ್ದೀರಾ ?? " ಅಂತ ಕರೆದ ದ್ವನಿ ಸ್ವಾತಿಯ ಕಿವಿಗೆ ಬಿತ್ತು. ರಾಯರು ಬಾಗಿಲ ತೆಗೆದು ಬಂದ ಅತಿಥಿಯರನ್ನು ಮನೆಯೊಳಕ್ಕೆ ಆಹ್ವಾನಿಸಿದರು.

ಸಂಪತ್ ರಾವ್: "ಬನ್ನಿ ಗೋಪಿನಾಥ್. ಮನೆ ಸುಲಭವಾಗಿ ಸಿಗ್ತಲ್ವಾ? ತೊಂದರೆಯೇನು ಆಗಲಿಲ್ಲ ಅಂತ ಅ೦ದುಕೊಳ್ತೀನಿ ."

ಗೋಪಿನಾಥ್: ಅಯ್ಯೋ ಅರಾಮಾಗೆ ಬಂದ್ವಿ. ನಮ್ಮ ಹುಡುಗ ಇದೆ ಊರಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡ್ಕೊಂಡಿರೋದಲ್ವಾ, ಹಾಗಾಗಿ ಏನೂ ತೊಂದರೆ ಆಗಿಲ್ಲ .ಎಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮ ಶ್ರೀಮತಿಯವರು ಕಾಣಿಸ್ತಾ ಇಲ್ಲಾ?

ಸಂಪತ್ ರಾವ್ : "ಕೌಸಲ್ಯ , ನೋಡೇ ಗೋಪಿನಾಥವರು ಬಂದಿದ್ದಾರೆ... ಇಲ್ಲೇ ಅಡಿಗೆಮನೆಯಲ್ಲಿ ಇದ್ದಾಳೆ ಬರ್ತಾಳೆ.  ನಿಮಗೆ ಕುಡಿಯೋಕ್ಕೆ ಶರಬತ್ತು ... ಕಾಫಿ ಚಹಾ.. ಏನ್ ತೊಗೊಳ್ತೀರಾ?"

ಗೋಪಿನಾಥ್ : "ರಾಯರೇ ಉಪಚಾರಗಳೆಲ್ಲಾ ಏನೂ ಬೇಡ. ಒಂದು ಲೋಟ ನೀರು ಕೊಡಿ ಸಧ್ಯಕ್ಕೆ. ಭಯಂಕರ ಬಿಸಿಲು ಹೊರಗೆ. ಮಳೆ ಸೂಚನೆಯೇ ಇಲ್ಲಾ ಅಂತೀನಿ. ಈ ಮಲಿನ ಪೀಡಿತ ನಗರ ಬೇರೆ ."

ಕೌಸಲ್ಯ: ಸೆರಗು ಸರಿ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತ "ಫ್ರಿಡ್ಜ್ ನೀರು ತರಲಾ? ತಣ್ಣಗೆ ಇರುತ್ತೆ" ಎಂದು ಕೇಳಿದರು.

ಗೋಪಿನಾಥ್: "ನಂಗೆ ಫ್ರಿಡ್ಜ್ ನೀರು ಬೇಡ ತಾಯಿ. ಗಂಟಲು ನೋವು ಇದೆ. ಮಾಮೂಲಿ ನೀರೆ ತನ್ನಿ"

ಕೌಸಲ್ಯ: "ಸರಿ ಒಂದು ನಿಮಿಷ ತರ್ತೀನಿ. ರೀ ಫ್ಯಾನ್ ಸ್ವಿಚ್ ಆನ್ ಮಾಡಿ. ಪಾಪ ಅವರಿಗೆ ಈ ಊರಿನ ಬಿಸಿಲು ಹೊಸದು. ತುಂಬಾ ಸೆಖೆ ಆಗ್ತಿರಬೇಕು"

ಸಂಪತ್ ರಾವ್ ಫ್ಯಾನ್ ಸ್ವಿಚ್ ಆನ್ ಮಾಡಿ ಗೋಪಿನಾಥ್ ನವರ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿದ್ದ ಕುರ್ಚಿಯ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತರು. "ಮತ್ತೆ ಎಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡ್ತಿರೋದಪ್ಪಾ ನೀವು? ಆಫೀಸ್ ಎಲ್ಲಿ ಇದೆ? " ಎಂದು ಕ್ರಿಶನ್ ನ ಕೇಳಿದರು.

ಕ್ರಿಶನ್: "ನಾನು "ಅಕ್ರೊಶಿಯ ಬೋನ್ಜ್ಅವರ್ ಅಂ ಸಿಸ್ಟೆಮ್ಸ್" ಅನ್ನೋ MNC ಯಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡ್ತಾ ಇದ್ದೀನಿ. ಇಲ್ಲೇ ಸರೋವರ ನಗರದಲ್ಲಿ ೩ ನೆ ಬ್ಲಾಕ್ನಲ್ಲಿ ಸೆಂಟ್ರಲ್ ಮಾಲ್ ಇದ್ಯಲ್ಲಾ, ಅದರ ಎದುರು ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಗ್ಲಾಸ್ ಬಿಲ್ಡಿಂಗ್ ಇದೆ ನೋಡಿ,  ಅದರ ೨ ನೆ ಫ್ಲೋರ್ ನಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಆಫೀಸ್ ಇರೋದು."

ಸಂಪತ್ ರಾವ್: "ಒಹ್ ಆ ಗಾಜಿನ ಬಿಲ್ದಿ೦ಗಾ . ಗೊತ್ತಾಯಿತು ಬಿಡಿ. ಮನೆಗೆ ಕ್ಯಾಬ್ ಬರುತ್ತಾ? ಟೈಮಿಂಗ್ಸ್ ಏನು ?"

ಕೌಸಲ್ಯ ನೀರು ತಂದು ಕೊಟ್ಟು ಅಲ್ಲೇ ಸಂಪತ್ ರಾಯರ ಹಿಂದೆ ನಿಂತರು.

ಕ್ರಿಶನ್ ಮನದೊಳಗೆ " ಅಯ್ಯೋ ಇವರೇನು ನನ್ನ ಇಂಟೆರೋಗೇಶನ್ ಮಾಡ್ತಾ ಇದ್ದಾರೋ ಇಲ್ಲಾ ಇಂಟರ್ವ್ಯೂ ಮಾಡ್ತಾ ಇದ್ದಾರೋ ?" ಎಂದು ಯೋಚಿಸಿ "ನಮ್ಗಳಿಗೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಆಫೀಸಿಗೆ ಹೋಗೋ ಟೈಮಿಂಗ್ ಫಿಕ್ಸ್ ಆದ್ರೂ ಅಲ್ಲಿಂದ  ಹೊರಡುವ ಟೈಮಿಂಗ್ಸ್ ಗೊತ್ತಿರೋದಿಲ್ಲ. ಸಧ್ಯಕ್ಕೆ ಕಾಬ್ಸ್ ಫ್ಯಸಿಲಿಟಿ ಇದೆ. ಆದ್ರೆ ಅದೇನೋ ಕಾಸ್ಟ್- ಕಟ್ಟಿಂಗ್ ಅನ್ನೋ ಭೂತ ಹಿಡ್ಕೊಂಡಿದೆ ನಮ್ಮ CEO ಗೆ . ಹಾಗಾಗಿ ಇನ್ನೆರಡು-ಮೂರು ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ ಮಾರ್ಕೆಟ್ ರೆಸೆಶನ್ ಗೆ ಒಳಗಾದರೆ ನಾವು ಬಸ್ ನಲ್ಲಿ ಓಡಾಡಬೇಕಾಗುತ್ತೆ, ಇಲ್ಲಾ ನಮ್ಮ ಸ್ವಂತ ವಾಹನದಲ್ಲಿ ಹೋಗಬೇಕಾಗುತ್ತೆ"

ಸಂಪತ್ ರಾವ್: "ಒಹ್ ಸರಿ ಸರಿ."

ಪ್ರಶ್ನೆಗಳ ಸುರಿಮಳೆಯೇ ಆಗುತಿದ್ದಾಗ ತಾನಿದ್ದ ಕೋಣೆಯ ಬಾಗಿಲಿನ ಬದಿಯಿಂದ ಕತ್ತು ಹೊರ ಹಾಕಿ ಇಣುಕುತ್ತಾ ಸ್ವಾತಿ ಕ್ರಿಶನಿನ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅವನ ಧ್ವನಿಗೆ ಅವಳು ಸೋತಾಗಿತ್ತು. ಕಪ್ಪು ಕಂಗಳು, ಆಗ ತಾನೇ ಶಾಂಪೂ ಮಾಡಿದ್ದ ರೇಷ್ಮೆಯಂತಹ ಕೂದಲಿಗೆ ಸ್ವಾತಿ ಕ್ಲೀನ್ ಬೋಲ್ಡ್ ಆಗಿದ್ದಳು.


ಸಂಪತ್ ರಾಯರಿಗೂ ಗೋಪಿನಾಥ್ ರವರಿಗೂ ಸುಮಾರು ೧೦ ವರ್ಷದ ಪರಿಚಯ. ಇಬ್ಬರೂ ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರದ ಶೋಲಾಪುರದಲ್ಲಿ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಎರಡು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದ್ದರು. ಬ್ಯಾಂಕ್ ಉದ್ಯೋಗಿಗಳಾದ್ದರಿಂದ ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಟ್ರಾನ್ಸ್ ಫರ್ ಆಗುತ್ತಲೇ ಇತ್ತು, ಆದರು ಅಲ್ಲಿಂದ ಬೇರೆ ಕಡೆಗೆ ವರ್ಗವಾದಮೇಲೂ, ಮೊದಲು ಪತ್ರದ ಮೂಲಕ ಸಂಪರ್ಕದಲ್ಲಿದ್ದರು, ನಂತರ ಈ ದೂರವಾಣಿ , ಸೆಲ್ ಫೋನ್ಗಳ ಯುಗ ಬಂದ ಮೇಲೆ ಆಗಾಗ ಫೋನ್ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು.

ಮಾತು ಶೋಲಾಪುರ್, ಬ್ಯಾಂಕ್ , ಅಲ್ಲಿಯ ಜಿಪುಣ ಮ್ಯಾನೇಜರ್ ನತ್ತ ಸರಿಯಿತು. ಕ್ರಿಶನ್ ಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ನೆಮ್ಮದಿ ಆಯಿತು. ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ಓರಲ್ ಇಂಟರ್ವ್ಯೂ ಕೊಟ್ಟ ಮೇಲೆ ಇಂದೇ ಅವನು ಅಂತಹ ಇಂಟರ್ವ್ಯೂ ಎದುರಿಸಿದ್ದು ಲೈಫ್ ನಲ್ಲಿ ಎ೦ದೆನಿಸಿತ್ತು. ಹಿರಿಯರು ಮಾತಿನಲ್ಲಿ ಮಗ್ನರಾಗಿದ್ದಾಗ, ಕ್ರಿಶನ್ ಮನೆಯ ಗೋಡೆ ಮೇಲಿದ್ದ ಪ್ರಶಸ್ತಿ ಪತ್ರಗಳು, ಫಲಕಗಳನೆಲ್ಲಾ ಒಂದು ಕಡೆಯಿಂದ ವೀಕ್ಷಿಸುತ್ತಾ ಬಂದ. ಅವನ ದೃಷ್ಟಿ ಬಾಗಿಲ ಸಂಧಿಯಲ್ಲಿ ಇಣುಕುತಿದ್ದ ಹಸನಾದ, ಅಪ್ಸರೆಯಂತಹ ಮೊಗದ ಮೇಲೆ ಬಿತ್ತು. ಅದೇನೋ ಸೆಳೆತ, ಅದೇನೋ ಆಕರ್ಷಣೆ ಅವಳಲ್ಲಿತ್ತು. ಸ್ವಾತಿಗೆ ಕ್ರಿಶನ್ ತನ್ನನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿರುವುದಾಗಿ ತಿಳಿದು, ನಾಚಿ ಒಳ ಓಡಿ ಕನ್ನಡಿಯ ಮುಂದೆ ನಿಂತಳು. ಮನಸಿನಲ್ಲಿ ಒಂದೆಡೆ ಸಂತಸ, ಒಂದೆಡೆ ಭಯ ಎರಡೂ ಮಿಶ್ರಿತಗೊಂಡು ಕೈ ಕಾಲು ತಣ್ಣಗಾಗಿತ್ತು. ತುಟಿಗಳು ನಗುವಿನಿಂದ ಅರಳಿ ನಡುಗುತಿತ್ತು. ಆಗ ..


ಮುಂದಿನ ಸಂಚಿಕೆಯಲ್ಲಿ

ಒಂದು ಜೋಡಿ - ನೊಂದ ಮನಸು! ಭಾಗ ೩

ಕ್ರಿಶನ್ ದಿನ ನಿತ್ಯದಂತೆ ಅಂದು ಮನೆಗೆ ಬಂದ ಕೂಡಲೇ ಟಿ.ವಿ. ಆನ್ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ. ಶೂ ಬಿಚ್ಚಿಡಲಿಲ್ಲ. ಸ್ವಾತಿ ರೂಂ ಗೆ ಹೋಗಿ ಫ್ರೆಶ್ ಆಗಿ ವಾಟರ್ ಬಾಟಲ್ ಗೆ ನೀರು ತುಂಬಿಸಲು ಅಡಿಗೆ ಮನೆಯತ್ತ ಹೊರಟಿದ್ದಳು. ಆಗ ಸೋಫಾದ ಮೇಲೆ ಕ್ರಿಶನ್ ಗಾಂಭೀರ್ಯದಿಂದ ಕುಳಿತಿರುವುದನ್ನು ಕಂಡು ಅಚ್ಚರಿಗೊಂಡಳು. ಮದುವೆಯಾದ ಈ ಒಂದು ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಕ್ರಿಶನ್ ಮುಖದಲ್ಲಿದ್ದ ಹೊಳಪು ಮಾಯವಾದ೦ತನಿಸಿತು ಸ್ವಾತಿಗೆ. ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಕ್ರಿಶನ್ ನ ಹತ್ತಿರ ಬಂದು ಅವನ ಭುಜದ ಮೇಲೆ ಕೈ ಇರಿಸಿ "ಡಿಯರ್ ಏನ್ ಪ್ರಾಬ್ಲೆಮ್ಮು? ಹುಷಾರಿಲ್ವಾ?" ಅಂತ ಕೇಳಿದಳು.

ಕ್ರಿಶನ್ ಮಾತಾಡಲಿಲ್ಲ. ಕಣ್ಣೀರು ಕೆನ್ನೆ ಮೇಲೆ ಉರುಳಿತು. ಸ್ವಾತಿಯ ತೋಳಿನಲ್ಲಿ ಪುಟ್ಟ ಮಗುವಿನಂತೆ ಅಳಲು ಅವನಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಾಧಾನವಾಯಿತು.

ಸ್ವಾತಿ:"ಕ್ರಿಶನ್ ಏನಾಯಿತು ಅಂತ ಹೇಳು ಪರವಾಗಿಲ್ಲ. ನಾನು ಅರ್ಥ ಮಾಡ್ಕೋಳ್ತೀನಿ."

ಹೀಗೆ ಸಮಾಧಾನಿಸುತಿದ್ದ ಸ್ವಾತಿ ಫ್ಲಾಶ್ ಬ್ಯಾಕ್ ಗೆ ಹೋದಳು.....

ಕ್ರಿಶನ್ ಸ್ವಾತಿಯನ್ನು ಮದುವೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಮೊದಲು ಒಂದು ಹುಡುಗಿಯನ್ನು ತಾನು ಮನಸಾರೆ ಇಷ್ಟ ಪಟ್ಟಿದ್ದಾಗಿಯೂ, ಆದರೆ ಕಾರಣಾಂತರದಿಂದ ಅವಳ ಮರೆತು ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಮುಂದೆ ಸಾಗಬೇಕಾಗಿದ್ದಾಗಿಯೂ ಹೇಳಿಕೊಂಡಿದ್ದನು. ಸ್ವಾತಿಯ ಮನೆಗೆ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಕ್ರಿಶನ್ ತನ್ನ ಸೋದರ ಮಾವನೊಂದಿಗೆ ಬಂದ್ದಿದ್ದನು. ಹೆಣ್ಣು ನೋಡುವ ಶಾಸ್ತ್ರದ ಬಗ್ಗೆ ಈ ಕರುನಾಡಿನಲ್ಲಿ ಹೇಗಿರತ್ತೆ ಅಂತ ನಿಮಗೇನು ಹೊಸದಾಗಿ ಹೇಳಬೇಕೇ. ಆದರು ಒಂದು ಜ್ಹಲಕ್ ನಮ್ಮ ಈ ಒಂದು ಜೋಡಿಯ ಜೀವನದಲ್ಲಿ
ಅದು ಹೇಗಿತ್ತೆಂದು ನೋಡೋಣ ಬನ್ನಿ .
 
 ಮುಂದಿನ ಸಂಚಿಕೆಯಲ್ಲಿ ...

ಒಂದು ಜೋಡಿ - ಲೋಫ್ ಆಫ್ ಕ್ರಿಸ್ಪ್ಸ್! ಭಾಗ ೨

ಹೋಟೆಲ್ ಒಳಗೆ :

ಜೇಮ್ಸ್: ವೆಲ್ಕಮ್ ಟು "ಲೋಫ್ ಆಫ್ ಕ್ರಿಸ್ಪ್ಸ್".  ಡು ಯು ಹ್ಯಾವ್ ದ ರೆಸರ್ವೇಶನ್?

ಕ್ರಿಶನ್: ನೋ ವಾಕಿನ್. ಟೇಬಲ್ ಫಾರ್ ಟೂ.

ಜೇಮ್ಸ್: "ಜಸ್ಟ್ ಅ ಮೊಮೆಂಟ್ ಸರ್. ವಿಲ್ ಗೆಟ್ ಬ್ಯಾಕ್ ಟು ಯು. ಪ್ಲೀಸ್ ಬಿ ಸೀಟೆಡ್" ಅಂತ ಹೇಳಿ ಮೆತ್ತನೆಯ ಸೋಫಾದೆಡೆಗೆ ಕೈ ತೋರಿಸಿದ.

ಸ್ವಾತಿ ಬೆನ್ನಿಗೆ  ತಗಲು ಹಾಕಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಬ್ಯಾಗನ್ನು ಕೆಳಕ್ಕೆ ಇಳಿಸಿ ಸೋಫಾದ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತಳು. ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಮೇಜಿನ ಮೇಲೆ ಇದ್ದ ನ್ಯೂಸ್ ಪೇಪರ್  ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ಕ್ರಿಶನ್ ಸ್ವಾತಿಯ ಬಳಿ ಕುಳಿತ. ಎದುರು ಸೀಟ್ ನಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಸರಧಿಗಾಗಿ ಕಾಯುತಿದ್ದ ಪ್ರಭವ್ ಕ್ರಿಶನ್ನನ್ನು ನೋಡಿದ. ಪ್ರಭವ್, ಕ್ರಿಶನಿನ ಕಾಲೇಜ್ ಫ್ರೆಂಡ್. ಅವನು ಕ್ರಿಶನ್ ಹತ್ತಿರ ಬಂದು ಹಲೋ ಎಂದಾಗ ಕ್ರಿಶನ್ ಸರ್ಪ್ರೈಸ್ ಇಂದ ಎದ್ದು "ಹೇ ಪ್ರಭವ್ ಹೇಗಿದ್ದೀಯ ?" ಎಂದು ಕೇಳಿದ. ಇಂಟ್ರೋಡಕ್ಶನ್ ಸೆಶನ್ ಆಗೋಷ್ಟ್ರಲ್ಲಿ ಜೇಮ್ಸ್ ಬಂದು ಸೀಟ್ ರೆಡಿ ಆಗಿದೆ ಅಂತ ಹೇಳಿದ . ಕ್ರಿಶನ್ ಜೇಮ್ಸ್ ಹತ್ರ ಇನ್ನೊಂದು ಸೀಟ್ ಅರೇ೦ಜ್ ಮಾಡೋಕ್ಕೆ ಕೇಳಿಕೊಂಡ .

ಮೂವರು ಡಿನ್ನರ್ ಆರ್ಡರ್ ಮಾಡಿ ಹಾಗೆ ಜೀವನ ಹೆಂಗಿದೆ , ಏನ್ ಮಾಡ್ತಾ ಇದ್ದಾರೆ ಅ೦ತೆಲ್ಲಾ ಮಾತಾಡೋಕೆ ಶುರು ಮಾಡಿದರು.

ಪ್ರಭವ್: ಹೇ ಮಗ. ಕಾಲೇಜ್ ಮುಗಿದ ಮೇಲೆ ಸಿಕ್ಕೆ ಇರ್ಲಿಲ್ಲ ಅಲ್ವೇನೋ? ಆಲ್ಮೋಸ್ಟ್ 8 ವರ್ಷ ಆಯಿತು. ಗಿಡ್ಡ, ಪಾಯಲ್, ಚಿಂಟು, ಮೇಘನ ಎಲ್ಲಾ ನಂಗೆ ಸಿಗ್ತಾ ಇರ್ತಾರೆ. ನೀನು ಮತ್ತೆ ಪಂಚೆ ನೆ ನೋಡಪ್ಪ ಕಾಲೇಜ್ ಮುಗಿದ ಮೇಲೆ ಒಂದೆರಡು ಸರ್ತಿ ಸಿಕ್ಕಿದ್ರಿ. ಆಮೇಲೆ ಕೆಲಸ ಅಂತ ಪಂಚೆ ಆನ್ಸೈಟ್ಗೆ ಹೋದ, ನೀನೋ ಹೈಅರ್ ಸ್ಟಡೀಸ್ ಅಂತ UK ಗೆ ಹೋಗ್ಬಿಟ್ಟೆ. ಅದಾದ ಮೇಲೆ ಟಚ್ ಅಲ್ಲೇ ಇಲ್ಲ.

ಕ್ರಿಶನ್: ಒಹ್  ಹೌದು  ಕಣೋ. ನಂಗೆ ಕಾಲೇಜ್ ನವರು ಯಾರೂ ಈಗ ಟಚ್ ನಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲ. ನೀನೇ ಫಸ್ಟ್ ಸಿಗ್ತಾ ಇರೋದು.  ಆಕ್ಚುಯಲಿ ನಿಜ ಹೇಳ್ತೀನಿ.. ನಾನು ನಿನ್ನ ರೆಕಗ್ನೈಸ್ ಮಾಡೋಕೆ ಆಗ್ಲಿಲ್ಲ ಒಂದು ನಿಮಿಷ. ಫ್ರೆಂಚ್ ಬಿಅರ್ಡ್, ಸ್ಪೈಕ್ಸ್... ಲೋ ಏನಪ್ಪಾ ಹುಡುಗೀನ ಪಟಾಯಿಸೋಕ್ಕೆ ಈ ಸ್ಟೈಲಿ೦ಗಾ ?

ಸ್ವಾತಿ: ಎಲ್ಲ ನಿಂತರ ಇರೋಲ್ಲ ಕ್ರಿಶನ್. ಅಜ್ಜಪ್ಪ ತರಹ ಎಣ್ಣೆ ಹಚ್ಕೊಂಡು, ಯಾವಾಗ್ಲೂ ಫಾರ್ಮಲ್ಸ್ ಹಾಕೊಂಡು ... :)

ಪ್ರಭವ್: ಸ್ವಾತಿ ಇವ್ನು ಮೊದಲು ಹೀಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಆ ಬ್ರಿಟಿಶ್ ನಾಡಿಗೆ ಹೋಗಿ ಬಂದ ಪ್ರಭಾವ ಇರಬೇಕು ನೋಡಿ.

ಕ್ರಿಶನ್: ಏನಿಲ್ಲಪ್ಪಾ .. ನಮ್ಮ ಆಫೀಸ್ ಕಸ್ಟಂ ಅಂಡ್ ಪೋಲಿಸಿ ನ ಶಿಸ್ತಿನಿ೦ದ ಫಾಲ್ಲೋ ಮಾಡ್ತಾ ಇದ್ದೀನಿ ಅಷ್ಟೇ. :)

ಪ್ರಭವ್: ಸರಿ ಸರಿ. ಮದುವೆ ಯಾವಾಗಾಯಿತು, ಏನ್ ಲವ್ವೋ ? ಅರ್ರೇ೦ಜ್ಡೊ ?

ಸ್ವಾತಿ: ಅಯ್ಯೋ ಶಾಸ್ತ್ರೋಕ್ತವಾಗಿ ಮದುವೆ ಆಗಿದ್ದೀವಿ .. ಅರ್ರೇ೦ಜ್ಡು.

ಕ್ರಿಶನ್: ಹ್ಞೂ.. ನೀನು ಏನು? ಇನ್ನು ಬ್ರಹ್ಮಚಾರಿ ನಾ? ..

ಪ್ರಭವ್: ಆ ದೇವರ ಕೃಪೆ ಇನ್ನು ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಇದೆ .. ಸಧ್ಯಕ್ಕೆ ಫ್ರೀ ಹಕ್ಕಿ ಹಾಗೆ ಹಾರ್ಕೊ೦ಡು ಇದ್ದೀನಿ. ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಹುಡುಗಿ ಹುಡುಕೋಕ್ಕೆ ಶುರು ಮಾಡಿದ್ದಾರಪ್ಪಾ.

ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಜೇಮ್ಸ್ ಆರ್ಡರ್ ಮಾಡಿದ್ದ ಸ್ಟಾರ್ಟರ್ಸ್ ಮತ್ತು ಸೂಪನ್ನು ತಂದು ಟೇಬಲ್ ಮೇಲೆ ಇಟ್ಟು "ಎಂಜಾಯ್" ಎಂದು ಹೊರಟ.

ನಗು, ಮಾತು , ಸಂತಸದಿಂದ ಕೂಡಿತ್ತು ಆ ರಾತ್ರಿಯ ಡಿನ್ನರ್. ಊಟ ಮುಗಿಸಿ ಪ್ರಭವ್ ಗೆ ಬೈ ಹೇಳುತ್ತಾ ಕಾರ್ ಹತ್ತಿರ ಬರುವಾಗ ಕ್ರಿಶನ್ ಸ್ವಾತಿ ಗೆ "5 ನಿಮಿಷ ಇಲ್ಲೇ ಇರು. ಪ್ರಭವ್ ಹತ್ರ ಬೇರೆ ಫ್ರೆಂಡ್ಸ್ ಫೋನ್ ನ೦ಬರ್ಸನ ತೊಗೊಂಡು ಬರ್ತೀನಿ" ಅಂತ ಹೇಳಿ ಪ್ರಭವ್ ನಿಲ್ಲಿಸಿದ್ದ ಅವೆ೦ಜರ್ ಬೈಕ್ ಕಡೆಗೆ ನಡೆದನು.

ಕ್ರಿಶನ್: ಪ್ರಭವ್ , ಪ್ರಿಯಾ ಹೇಗಿದ್ದಾಳೆ ? ಅವಳ ಬಗ್ಗೆ ನಿಂಗೆನಾದ್ರು ಗೊತ್ತಾ . ಬೇರೆ ಎಲ್ಲಾ ಫ್ರೆಂಡ್ಸ್ ಬಗ್ಗೆ ನೀನು ಹೇಳ್ದೆ ಆದರೆ..

ಪ್ರಭವ್: ಒಹ್ .. ಇನ್ನು ನೆನಪಿನಲ್ಲಿ ಇದ್ದಾಳೆ ಅಂತ ಆಯಿತು. ಎಲ್ಲಿ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಪ್ರಿಯಾಳನ್ನ ಮರೆತು ಹೋಗಿದ್ಯೋ ಏನೋ ಅಂತ ಅನ್ಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ಪ್ರಿಯಾಳ ಮದುವೆ ಆಯಿತು ರೀಸೆಂಟಾಗಿ ಅಂತ ಸುದ್ದಿ ಕೇಳ್ದೆ. ಆದ್ರೆ ಸ೦ತೋಷವಾಗಿದ್ದಾಳೋ ಇಲ್ವೋ
ಅನ್ನೋದು ನಂಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ.

ಕ್ರಿಶನ್: ನೀನು ನಂಗೆ ಈ ವೀಕೆಂಡ್ನಲ್ಲಿ ಸಿಗ್ತೀಯಾ, ಸ್ವಲ್ಪ ಮಾತಾಡಬೇಕು. ಫೋನ್ ನಂಬರ್ ಕೊಡು ನಿಂದು.

ಪ್ರಭವ್: "ಹ್ಞೂ ಆಯಿತು. ತೊಗೋ ನಂಬರ್. 98******** . ಓಕೆ ಬೈ ಕಣೋ. ಲೇಟ್ ಆಯಿತು ರೂಂಮೇಟ್ ವೈಟ್ ಮಾಡ್ತಾ ಇರ್ತಾನೆ. " ಎಂದು ಹೇಳಿ, ಬೈಕ್ ಸ್ಟಾರ್ಟ್ ಮಾಡಿ ಹೊರಟೆ ಬಿಟ್ಟ.

ಎಕ್ಸಿಟ್ ಹತ್ತಿರ ನಿಲ್ಲಿಸಿದ್ದ ಕಾರ್ ಬಳಿ ಬಂದ ಕ್ರಿಶನಿನ ಮುಖದಲ್ಲಿದ್ದ ಹುರುಪು ಇಂಗಿತ್ತು. ಏನೋ ಯೋಚನೆಯಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದ್ದ ಹಾಗಿತ್ತು. ಇದನ್ನು ಗಮನಿಸಿದ ಸ್ವಾತಿ "ಇಸ್ ಎವ್ರಿಥಿಂಗ್ ಓಕೆ? ಕ್ರಿಶನ್ ಏನಾಯಿತು" ಅಂತ ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದಳು.

ಕ್ರಿಶನ್: "ಏನಿಲ್ಲ ಸ್ವಾತಿ. ಹಾಗೆ ಕಾಲೇಜ್ ದಿನಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸುತ್ತಾ ಬಂದೆ." ಎಂದು ಹುಸಿನಗು ಬೀರುತ್ತಾ ನುಡಿದ.

ಸ್ವಾತಿ: "ಒಹ್ ಕಮಾನ್ ಡಿಯರ್ .. ಚೀರ್ ಅಪ್.   ಹೊರೊಡೋ೦ಣ್ವಾ?"

ಕ್ರಿಶನ್: "ಹ್ಞೂ ಗಾಡಿ ಹತ್ತು."

ಮುಂದಿನ ಸಂಚಿಕೆಯಲ್ಲಿ ...

ಒಂದು ಜೋಡಿ - ಕಾರ್ಪೋರೇಟ್ ದುನಿಯಾ! - ಭಾಗ ೧

ಈ ಧಾರಾವಾಹಿಯ ಎಲ್ಲಾ ಕಂತುಗಳು ಕೇವಲ ಕಾಲ್ಪನಿಕ.ಇದರಲ್ಲಿ ಬರುವ ಪಾತ್ರಗಳು ಸನ್ನಿವೇಶಗಳು ಕೇವಲ ಕಾಲ್ಪನಿಕ.

ಅಂದು ಮಾಮೂಲಿನಂತೆ ಕ್ರಿಶನ್ ನೊಂದಿಗೆ ಸ್ವಾತಿ ಕೆಲಸ ಮುಗಿಸಿ ಹೊರಟಿದ್ದಳು. ಸಂಜೆ  7 ಆಗಿತ್ತು. ಕಾರ್ನಲ್ಲಿ  ಸ್ಟೇರಿಂಗ್  ಹಿಡಿದು  ಇಂಜಿನ್ ಸ್ಟಾರ್ಟ್ ಮಾಡಿ ಒಂದೆರಡು ಕಿಲೋಮೀಟರು ಹೋಗಿದ್ದರು. ರೇಡಿಯೋದಲ್ಲಿ ಅದ್ಯಾವನೋ ಒಬ್ಬಕೇಳುಗಾರಕ ನಿದ್ದೆ ಬರೋ ಹಾಡನ್ನು ರಿಕ್ವೆಸ್ಟ್ ಮಾಡಿದ್ದ. ವೂಯ್  ವೂಯ್ ಅಂತ ಹಾಡು ಪ್ರಾರಂಭ ಆಯಿತು. ಸ್ವಾತಿ  ರೇಡಿಯೋ  ಸೌಂಡನ್ನು  ಕಡಿಮೆ ಮಾಡಿ ಕ್ರಿಶನ್ ಕಡೆ ತಿರುಗಿದಳು.

ಸ್ವಾತಿ: ಕ್ರಿಶನ್ ಇವತ್ತು ಪೂರ್ತಿ ದಿನ ಬೋರಿಂಗ್ ಆಗಿತ್ತು. ಅದೇ ಮೊನೋಟನಸ್ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿ ಮಾಡಿ ಸಾಕಾಗಿದೆ ನಂಗೆ.

ಕ್ರಿಶನ್: ಹೇ ಅದೇನು ಹೊಸದಲ್ಲ ಬಿಡು. ನೀನು ಒಂದು ತಿಂಗಳಿಂದ ಹೀಗೆ ಹೇಳ್ತಾ ಇದ್ದೀಯ. ಐ.ಟಿ. ಇಂಡಸ್ಟ್ರಿ ಅಲ್ಲಿ ಇರುವವರ ಹಣೆ ಬರಹನೇ ಇದು. ಅದೇ ರಾಗ ಅದೇ ತಾಳ .

ಸ್ವಾತಿ: ಹ್ಞೂ ಕಣೋ. ನೀನು ಹೇಳ್ತಾ ಇರೋದ್ರಲ್ಲೂ ಸತ್ಯ ಇದೆ. ಆದ್ರೆ ಇವತ್ತು ಸ್ವಲ್ಪ ವಿಪರೀತಾನೆ ಅಂತಿಟ್ಕೋ.

ಕ್ರಿಶನ್: ಅಯ್ಯೋ ಡಿಯರ್.. ಎನಾಯಿತು .. ಚಿಯರ್ ಅಪ್! ಇದು ಈ ಕಾರ್ಪೋರೇಟ್ ಲೈಫ್ ನಲ್ಲಿ ಸಹಜ ಕಣೆ. ಯಾವಾಗ್ಲೂ ಒಳ್ಳೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡೋಕ್ಕೆ ಸಿಗೋದಿಲ್ಲ. ನಂದೇ ನೋಡು ಒ೦ದೂವರೆ ವರ್ಷದಿಂದ ಒಂದು ಪ್ರೊಮೋಷನ್ ಸಿಕ್ಕಿಲ್ಲ. ಕತ್ತೆ ತರಹ ದುಡೀತಾ ಇದ್ದೀನಿ. ಯಾರಿಗೆ ಬೇಕು ಅನ್ಸತ್ತೆ, ಆದರು ಗತಿ ಇಲ್ಲ. ಮಾಡ್ತಾ ಇದ್ದೀನಿ.

ಸ್ವಾತಿ: ಹ್ಞೂ!

ರೇಡಿಯೋ ದಲ್ಲಿ ಹೊಸ ಚಲನಚಿತ್ರದ ಒಂದು ಗೀತೆ "ರೋಡಿಗಿಳಿ ರಾಧಿಕ" ಬರೋಕೆ ಶುರು ಆಯಿತು.  ಕ್ರಿಶನ್ ಸ್ವಾತಿ ಇಬ್ಬರು ಒಮ್ಮೆಲೆ ಒಬ್ಬರನೊಬ್ಬರು ನೋಡಿ ನಕ್ಕರು .

ಕ್ರಿಶನ್: ಸ್ವಲ್ಪ ದಿನ ಹೋದ್ರೆ ಎಲ್ಲರೂ ರೋಡಿಗೆ ಇಳಿಯೋದು ಗ್ಯಾರಂಟೀ.

ಸ್ವಾತಿ: ಹ ಹ ಹಾ. ರೈಟ್. ಹೇ ಕ್ರಿಶನ್ ಅಡಿಗೆ ಮಾಡೋ ಮೂಡಿಲ್ಲ. ಊಟಕ್ಕೆ ಹೊರಗೆ ಎಲ್ಲಾದರು ಹೋಗೋಣ್ವಾ ?

ಕ್ರಿಶನ್: ಮನೆಯ ಫ್ರಿಡ್ಜ್ ನಲ್ಲಿ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಮಾಡಿಟ್ಟಿರೋ ಸಾಂಬಾರ್ ಇದ್ಯಲ್ಲ, ಅದನ್ನ ಏನ್ ಮಾಡೋಣ. ಸುಮ್ನೆ ವೇಸ್ಟ್ ಆಗತ್ತಲ್ಲಾ?.

ಸ್ವಾತಿ: ನಾಳೆ ಅದನ್ನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಬ್ರೇಕ್ ಫಾಸ್ಟ್ ಗೆ ಉಪಯೋಗಿಸೋಣ. ಹಾಳೇನು ಆಗೋದಿಲ್ಲ ಅದು.

ಕ್ರಿಶನ್: ಓಕೆ ಸರಿ ಯಾವ ರೆಸ್ಟೋರಂಟ್? "ಕಪ್ಪಾನೂಡಲ್ಸ್" ಗೆ ಹೋಗೋಣ್ವಾ?

ಸ್ವಾತಿ: ಅಯ್ಯೋ ಚೈನೀಸ್ ಈ ರಾತ್ರಿಗೆ? ಹೌ ಅಬೌಟ್ "ಲೋಫ್ ಆಫ್ ಕ್ರಿಸ್ಪ್ಸ್"?

ಕ್ರಿಶನ್: ಹ್ಞೂ ಓಕೆ, ಇಟಾಲಿಯನ್ ಅಲ್ವ ಅಲ್ಲಿ. ಐ ಅಂ ಫೈನ್ ವಿಥ್ ಇಟ್.

ಕ್ರಿಶನ್ ಗಾಡಿಯನ್ನ ಬೆಟ್ಟದಹಳ್ಳಿ ಕಡೆ ತಿರುಗಿಸಿದ. ಪೊಂ ಪೊಂ ಕಾರುಗಳ ಹೊರ್ನ್, ವ್ರೂಂ ಅಂತ ಹೋಗುತಿದ್ದ ಬೈಕ್ ಗಳ ಸದ್ದು, ಗಡ ಗಡ ಅಂತಿದ್ದ ಆಟೋ ರಿಕ್ಷಾಗಳು, ಇವುಗಳನೆಲ್ಲಾ ದಾಟಿಕೊಂಡು ಲೋಫ್ ಆಫ್ ಕ್ರಿಸ್ಪ್ಸ್ ಮುಟ್ಟುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ 8:25 pm ಆಗಿತ್ತು.

ಮುಂದಿನ ಸ೦ಚಿಕೆಯಲ್ಲಿ ...

Night Sky Thoughts.

Low, Down and Beneath
Is what you have bequeathed
Why,who,when and what
I question - Why they're still on my cart

Night and brighter shine
Heart with dreams of mine
Sky floats a super moon
I request - Can you grant my single boon

Hope can make one strong
Hope can bring the lost
Hope is all that I long
I need - Hope at any cost.

As I sit by the window of my drawing room watching the night sky with a super moon these lines are what that took shape in my tiny brain. I have captured the moon. Will defintely post the picture soon.

And here is the snap I was talking about.


Have a wonderful sunday!

May 2012 Calendar Shot!

“Sweet May hath come to love us, Flowers, trees, their blossoms don; And through the blue heavens above us The very clouds move on.” ~ Heinrich Heine Quotes

We have been blessed with the beginning of a new month - all fresh and all new.

“Among the changing months, May stands confest The sweetest, and in fairest colors dressed.”  ~ James Thomson .

Today is May Day/Labor's day - annual holiday to celebrate the economic and social achievements of workers.

Mother's day - Second sunday in May.

Any other interesting facts of the Month - May!

Schoolhouse in the nature~ Fiction

 In a quaint rural village nestled amidst the lush greenery of Karnataka, there stood a small schoolhouse where Teacher Radha imparted knowl...